زمان آینده / پسین- مستقبل

زمان آینده در زبان پارسی برای بیان رویدادی یا برنامه‌ای که مربوط به آینده است به‌کار می‌رود.

روش ساخت : زمان آینده در پارسی با صرف حال (حال اِلتِزامی بدون بـ) از فعل «خواستن» به‌عنوان فعل کمکی و بن گذشته (ماضیِ) فعل اصلی ساخته می‌شود.

کاربرد

کاربر زمان آینده در پارسی معیار معمولاً در نوشتار است، و در گفتار، اغلب به‌جای آن از حال اِخباری استفاده می‌شود.

مثال: فردا به فرودگاه خواهم رفت. فردا به فرودگاه می‌روم.

خلاصه

فعل آینده (مستقبل): بر انجام دادن فعلی در زمان آینده دلالت می‌کند.

خواهم، خواهی، خواهد، خواهیم، خواهید، خواهند + بن ماضی:

مثال: خواهم رفت، خواهی رفت، خواهد رفت، خواهیم رفت، خواهید رفت، خواهند رفت.

تحقیق : ایلیا – علیاری ( دکتر حسین محمدی مبارز – دکتر علیرضا علیاری-https://adabkhane.com/