شعر حضرت عباس(ع) و نظر استاد مجاهدی

«ماهِ سرخِ ایلیا»
به یاد عباس بن علی(درود خدا بر او باد)

در عطش ماند و ‌چکید از دست او ایثارها
مانده‌اند از سنجشِ یک قطره اش، معیارها

بین آب و تشنگی، در بین جبر و اختیار
ماند تا مانا شود ایثار، در دیندارها

آب را تاریخت، بر تاریخ، بخشید آبرو
از سرِ تاریخ این هم بیش از بسیارها

ماهِ سرخِ ایلیا ، دستان خود را جزر کرد
تا که مَد هرگز نگردد ، اشکِ آن سرشارها

ماه نم نم روی خاک افتاد و قطعه قطعه شد
ماندنی شد، ماندنی شد ماه از تکرارها

تا ستون خیمه هستی در آمد، ریختند
بر سرِ آشفته ها از کینه ها آوارها

آه وقتی شاهِ پیل افکن وزیر از دست داد
مات شد از سیلی سربازها، رُخسارها

چشم او را دور دیدند و پس از آن دیده شد
گوشواره، گاهواره، بر سرِ بازارها

از هجوم جبر بر پاکیزه کرداران شدند
شرمسار اختیار شامیان، رفتارها

عهدها را دِرِهم تزویرها دَر هم شکست
کوفه پیمان بست با بی دینی دینارها

عهد های ما مبادا پیش چشم انتظار
بشکند موعود را با زشتی کردارها

✍🏻دکتر حسین محمدی مبارز (ایلیا)

نظر استاد محمد علی مجاهدی:

ایجاد کننده پست 91

2 thoughts on “شعر حضرت عباس(ع) و نظر استاد مجاهدی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Related Posts

کلمه مورد نظر را تایپ کنید و کلید اینتر را بفشارید در غیر اینصورت با دکمه Esc خارج شوید.

بازگشت به بالا