
واکاوی واژگان 12 – واژه مهمان
مهمان/ میهمان: مِیه و مِه = بزرگ + مان(جایگاه ماندن، مثل خانه/خانمان)
اما، اصل واژه خانه، خانمان است. مان در خانمان ،جایگاه اصلی سکونت است و خانه، گذرگاه و خان است.
پس میهمان: یعنی بزرگی که
از خان (خانه) عبور کرده و به مان(جایگاه ماندن) می رسد و می ماند.
خوش آن دمی که در آید سپیده دم ز درم پر از ستاره و مه ساخت خانمان مرا
دل شکسته خسرو به جانب تو شتافت غریب نیست، نگهدار میهمان مرا
شبی با ما خیال خویشتن را میهمان گردان…. چو خسرو هر طرف از عشق خود بی خانمان گردان
(امیر خسرو دهلوی)
تحقیق دکترایلیا(حسین محمدی مبارز)