«راز سرخ»
پیشکش به امام حسین(درود خدا بر او باد)
تو سبز بودی و دنیا تو را نمی فهمید
تو راز سرخ شدی ،بعد از آن خدایت چید
شکوفه بودی و سیبی شدی که جاذبه ای
تورا کشاند از اینجا به ناکجای بعید
بعید نیست که پیش از طلوع خلقت تو
شدی همینکه توهستی شدی به عشق شهید
رباب در خنکای وجود تو می زیست
به یاد مهر تو، بعد ازتو زیست با خورشید
عجیب اینکه از آن پاره ابرِ خشکِ گلو
به آسمانِ خدا قطره قطره خون بارید
وَ از برادرِ هم خونِ ایلیاییِ تو
فرات با عطشی آبِ فضل می نوشید
پس از قیام تو از خیمه خیمه خاکستر
قیام ماتم و ققنوسِ آه می خیزید
سیاه لشکر اهریمنی اگر می خواست
شبیه سرخی حُرّ، می گرفت رنگِ سپید
چه خواند خواهرت از مکتب نگاه شما؟
که در تلاطم خون، هرچه دید زیبا دید
گرفت قلبِ زمان،نبض ها توقف کرد
در آن زمان که رگِ گردن تورا بوسید
تو سربلند ترینی ، فراتر از ادراک
که دست های تکامل به اوجِ تو نرسید
«سربلند»
به یاد امام حسین(درود خدا بر او باد)
نیزه به پاس حرمت آن سر، بلندشد
عزّت به سرفرازی او، سربلند شد
سرتا به پا، تمام وجودش قیام بود
بعد از قعود قامت او، سر، بلند شد
آن سنگدل به سینۀ لبخند تا نشست
قطره به قطره گریة خنجر بلند شد
وقتی که آن سفینه به گودال خون نشست
امواج آهِ چشمه کوثر بلند شد
آن سیبِ سبز، بر سَرِ آن نیزه تا رسید
با روی سرخ، از سَرِ باور بلند شد
خیمه به خیمه جان ودل لاله‌ها که سوخت
شعله به شعله شیونِ آذر بلند شد
او همنوای خطبۀ پُر شور ایلیا
از گوشه ای برای برادر بلند شد
وقتی بیانِ حضرت زینب، قیام کرد
گویا صدای حضرت حیدر بلند شد
گویا صدای دختری از شام می‌رسد
آقا بیا که شامِ ستمگر، بلند شد
حالا به سبکِ روضۀ جابر در اربعین
فریاد سرخِ گریه ، سراسر بلند شد
